Geçtiğimiz günlerde hükümet, 2023-2025 dönemi ekonomik hedefleri kapsayan Orta Vadeli Program'ı (OVP) açıkladı. Son yıllarda alışık olduğumuz üzere, temel parametrelerde hedefler ile gerçekleşme olasılıkları arasındaki fark giderek açılıyor.
Bu durum da, OVP'nin bir strateji belgesi olarak giderek daha az ciddiye alınmasına neden oluyor. Örneğin son açıklanan OVP'de büyümenin 2023'te yüzde 5, 2024 ve 2025'te yüzde 5,5 olması öngörüldü.
Ekonomi yönetimi ve TCMB el ele sadece büyümeyi odağa alan bir ekonomi ve faiz politikası ile pekala bu hedefi tutturabilirler. Ancak OVP'de enflasyonun ise 2023'te yüzde 24,9, 2024'te yüzde 13,8 ve 2025'te yüzde 9,9 olması hedefi için aynı şeyi söyleyemiyoruz.
Gerek dış konjonktür, yani enerji ve gıda arzında yaşanan sorunlar ve Avrupa'da resesyon endişeleri, gerekse Türkiye'nin uyguladığı düşük faiz politikasının TL'de yarattığı erime enflasyonda bir yıl içinde yüzde 25'in, üç yıl içinde yüzde 10'un altının görülmesini oldukça zorlaştıracak etmenler.
Burada yüzde 80'lik TÜFE'nin yanında, yüzde 145'e yaklaşan ÜFE'yi de hesaba katalım. Ayrıca programda bütçe açığında da bir sürpriz var. Bütçe açığı tahmini, iki ayı geçmeden yüzde 65,7 artışla 461,2 milyar TL'ye yükseltildi. Haziran ayında getirilen ek bütçede yıl sonu bütçe açığı 278 milyar 347 milyon TL olarak öngörülmüştü.
OVP'de yüksek enflasyona gerekçe olarak, salgın sonrası ortam, 2021'deki kuraklık, dış gelişmelere bağlı emtia fiyat artışı ve tedarik zinciri aksaklıkları gibi konular sayıldı.
Hükümetin faiz politikasına bağlı olarak enflasyondaki yükselişi kendi haline bırakmış olması gerekçelerden biri olmazken, sübvansiyonlar, kira artış sınırlamaları ve benzeri uygulamaların yılın ilk yarısındaki yüksek hızlı enflasyonu sınırladığı yorumu OVP'de yer aldı.
